رهبر کره‌شمالی قصد خروج از انزوای بین‌المللی و ایفای نقش گسترده‌تر در عرصه جهانی را دارد

سرویس بین الملل- به نظر می‌رسد «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی قصد خروج از انزوای بین‌المللی و ایفای نقش گسترده‌تر در عرصه جهانی را دارد چرا که او اعلام کرده است از این پس پیونگ یانگ تمام آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی خود را موقف خواهد کرد. او این تصمیم را پیش از دیدار با ترامپ رییس‌جمهوری امریکا اتخاذ کرده است؛ دیداری تاریخی که در ماه مه یا اوایل ژوئن انجام خواهد شد. 

به گزارش آفتاب‎نیوز؛ شبکه خبری «سی ان ان» با طرح پرسش‌هایی کلیدی می نویسد: «دقیقا چه چیزی سبب شده تا کیم به پای میز مذاکره آورده شود؟ آیا او از موضع قدرت پای میز آمده یا از موضع ضعف؟» 

این شبکه خبری در ادامه می‌نویسد که سه سناریو در این باره مطرح هستند: 

۱-تاثیر عامل اقتصاد 

کیم از لحاظ اقتصادی بسیار آسیب‌پذیر است؛ بدان معنا که او در این برهه زمانی از موضع ضعف وارد مذاکره می‌شود. ما شاهد فروپاشی تجارت کره شمالی با چین هستیم و صادرات کره شمالی در سال گذشته با ۹۵ درصد کاهش مواجه بوده است و در ماه فوریه تنها ۹ میلیون دلار صادرات داشته است. واردات کره شمالی نیز به میزان یک سوم کاهش داشته و به ۱۰۳ میلیون دلار رسیده است. 

این‌ها براساس اطلاعات و داده‌های رسمی چین هستند. ممکن است کاملا دقیق نباشند اما به خودی خود برای پیونگ یانگ مشکل‌ساز هستند و به طور کلی تجارت خارجی کره شمالی از زمان جنگ کره به این سو تضعیف شده است و علیرغم لفاظی‌های رهبران کره شمالی آن کشور همواره برای تامین مواد غذایی، سوخت و ماشین آلات خود وابسته به خارج بوده است. در داخل، اقتصاد کره شمالی با فشارهای زیادی مواجه است. به طورغیر رسمی دلار در کره شمالی دست به دست می شود و به فروش می‎رسد و فعالان بخش خصوصی نیز از آن استفاده می کنند این عامل نگرانی برای دولت کره شمالی است چرا که فکر می‌کند بخش خصوصی کنترل دولتی بر اقتصاد آن کشور را تضعیف می‌کند. 

این موضوع کنترل دولت بر نرخ تورم و اعتبارات مالی را دشوار کرده است چرا که هر زمانی که مردم شمالی تصمیم به نقد کردن پول‌شان بگیرند این دلار است که برنده خواهد بود و این یک فروپاشی ارزی برای کره شمالی است. 

پیونگ یانگ می داند که چین می تواند هر زمانی که بخواهد تحویل نفت خام را به آن کشور قطع کند. کیم به اندازه‌ای احمق نیست که این خطر را بپذیرد در نتیجه، مجبور شده که پای میز مذاکره بیاید. این امر به مثابه فرصتی برای آمریکا جهت ایجاد تغییرات عمده سیستماتیک در کره شمالی، از جمله پایان دادن به خصومت ناشی از اقتصاد فرماندهی شده استالینیستی و سیستم اجتماعی آن کشور است. این عادی‌سازی روابط می تواند مانع از درگیری کره شمالی با جهان شود. 

این فرصتی کم‌نظیر برای یک نسل است. آمریکا به یاد می آورد که پس از مرگ کیم ایل سونگ در این مسیر ناموفق بود؛ قحطی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در اواسط دهه ۹۰ میلادی کره شمالی را ویران کرد. کیم ممکن است زرادخانه هسته‌ای خود را از دست ندهد اما ممکن است مایل باشد آن را غیرقابل استفاده کند. باید مزیت مذاکره و دیپلماسی را حفظ کرد. البته این کار آسانی نخواهد بود.